Bak Yine Unutulmamış Sensizliğin Ortasındayım

Bak yine aynı yerdeyim,

Bıraktığın yerde.

Oturmuş, bankta sana çiçekli şiirler yazıyorum.

Bak yine aynı şehirdeyim.

Gözlerim, bütün şehrin üstünde,

Arıyor seni,

Arzuyla çarpan ellerini,

Tanıdık, çocuksu bakışlarını,

Taşlaşmış, materyalist ruhunu,

Bir yabancıya ait bedenini.

Bak yine aynı düşlerdeyim.

Kalbim yarım,

Ukdelerim kimsesiz,

Gözlerim yorgun…

İçime akıtıyor çaresiz kırıklıklarını.

Bak yine aynı söğüt ağacının altındayım.

Terk edilmiş gecenin deminde,

Kesif soğuğun ortasında,

Soruyorum kendime,

Gecenin soğuğu muydu yüreğimi yakan,

Sensizliğin özlemi mi?

Bak yine aynı otobüsün içindeyim.

Hayâlin oturmuş bütün koltuklara,

Arıyorum izlerini, bütün yüzlerde.

Her bulamadığımda, içimdeki

Duraklarda sana veda ediyorum.

Bak yine unutulmamış sensizliğin ortasındayım.

Her şey aynı yerinde;

Kirli şehir, yalnızlığa gömülmüş söğüt ağacı, ıssız gece…

Yarım kalmış ukdelerim, kimsesiz özlemim,

Bir tek sen yoksun.

Bir tek seni bulamıyorum.